Vraag & Antwoord
Voor die 1983-vertaling is daar intensief geraadpleeg met die Suid-Afrikaanse Akademie vir Wetenskap en Kuns, die Klassieke Vereniging en ander belanghebbendes oor die spelling van eiename in die Bybel. By die aanvang van Die Bybel: 'n Direkte Vertaling is besluit om in beginsel die gevestigde spelling van eiename in die 1983-vertaling te behou, behalwe waar daar goeie redes is om daarvan af te wyk. Daar word telkens ook rekening gehou met die gebruiksfrekwensie in hedendaagse Afrikaans.
Waarom keer die spelling van byvoorbeeld "Martha", "Athene" en "Thessalonika" weer terug?
In Grieks is daar ʼn uitspraakverskil tussen "th" (theta), soos in Engels "think", en "t" (teta) – 'n onderskeid wat natuurlik nie in Afrikaans voorkom nie. In die geval van Griekse name wat net in die Bybel voorkom, is daar besluit om sulke name volgens die Afrikaanse uitspraak daarvan te translitereer. Daar is egter Griekse plekname wat in die moderne tydvak voortbestaan het en algemeen, ook onder Afrikaanssprekendes, met die “th”-spelling bekend is, bv. Athene en Thessalonika. In sulke gevalle is dit dus sinvol om nie onderskeid te maak tussen die "teta"-spelling en die "theta"-spelling nie, en word die “th”-skryfwyse in die Bybelteks behou. In die geval van "Martha" is dit steeds die mees gebruiklike skryfwyse in Afrikaans.
"Matteus" word behou teenoor "Mattheus" aangesien dit uit die korpus van Afrikaans blyk dat die Bybelse gebruik van die naam (en ook die totale frekwensie) as "Matteus" oorwegend voorkom, terwyl hierteenoor weinig gevalle van "Mattheus" geïdentifiseer is.
Waarom word die spelling van "Philippus" nie behou nie?
Die "ph" wat in Grieks voorkom, was aanvanklik (d.w.s. in Oudgrieks) 'n geaspireerde "p" (soos in Xhosa "phumula", of in Engels "past", teenoor die "p" in "spit"), wat beteken dat dit 'n "p" is wat met 'n sterk asemteug uitgespreek word. Sulke Griekse woorde wat mettertyd as leenwoorde in Latyn beland het, is egter deur die gewone Romeine as "f" uitgespreek, omdat die geaspireerde "p" nie in Latyn voorkom nie. In sommige Romaanse tale (bv. Frans, wat nie juis bekend is as 'n taal met 'n fonetiese skryfwyse nie) is hierdie "ph"-spelling behou, en dit is ook gedurende die Frans-Normandiese oorheersing van Engeland in Engels behou. (Die p/f-wisseling is 'n algemene kenmerk by sommige tale, bv. Pilipino, soos die Filippyne hulleself noem, en ook "Pfeffer" vir "peper" in Duits.) In ander Romaanse tale, bv. Spaans en Italiaans, asook die Fins-Oegriese tale, is 'n fonetiese transliterasie algemeen, soos in die geval van "Filippus" in Handelinge 21:8: Nederlands: de evangelist Filippus; Portugees: o evangelista Filipe; Spaans: Felipe el evangelista; Fins: saarnaaja Filippuksen.
Waarom word die "Betlehem" van die Bybel anders gespel as "Bethlehem" in die Vrystaat?
Die Jerusalemgangers wat in die Vrystaat gaan woon het, het die spelling "Bethlehem" destyds uit die Nederlandse Statevertaling oorgeneem. In Hebreeus is dit egter 'n "t" en nie 'n "th" nie, dus "Betlehem"; en so word die naam ook vandag in Israel gespel.
